R.I.P.D. (2013)

Korte Inhoud
Nadat Nick vermoord werd door zijn eigen partner , komt hij terecht bij de "Rest in Peace Department" om

de wereld te beschermen tegen de levende doden. Terwijl hij op pad is met zijn nieuwe partner , vertonen zich meer en meer levende doden in Boston. Algauw beseft hij dat er iemand die heel dicht bij hem stond achter dit fenomeen zit , om een wereldwijde chaos te veroorzaken.

Genre : Actie/Komedie
Land : USA

Cast :
Jeff Bridges : Roy
Ryan Reynolds : Nick
Kevin Bacon : Hayes
Mary-Louise Parker : Proctor

Regisseur :
Robert Schwentke

Mijn mening

Roy Pulsipher: I'm what they used to call a lawman. Marshall Roysephus Pulsipher.
Nick: Roysephus?
Roy Pulsipher: It was considered a very sexy name at the time.
Nick: Sounds like an STD

Ik kan er niet meer van zeggen dan dat het een minder geslaagd kopie is van "Men In Black" met een flard "Ghostbusters" (Ook een poort die geopend wordt naar boven) en een theatraal gegeven zoals in "Ghost". Ook hier heeft de weduwe he gevoel dat de oude chinees wel eens Nick zou kunnen zijn die met haar in contact wil komen ... zucht.

Buiten de soms wel komische actiemomenten met de niet-levenden , die er trouwens allemaal uitzien als Mr.Hyde uit Van Helsing , is er niet veel grappigs aan (bovenstaande quote was het enige moment dat me deed glimlachen). Het voelt de hele tijd aan als een vreselijk slechte comedy-show met geforceerde grapjes, ondersteund door een lachband om het naar een hoger niveau te tillen. Jeff Bridges begon trouwens na een tijd behoorlijk op mijn zenuwen te werken met zijn onverstaanbaar gewauwel. Het leek wel alsof hij voortdurend op pruimtabak zat te knauwen.

Wel origineel was het gegeven over hun identiteit en in welke gedaante een gewone sterveling hen zag. De combinatie van deze twee gaf soms aanleiding tot een komische noot. Alleen hadden ze dit iets beter kunnen gebruiken om grappig uit de hoek te komen.

De inhoud was nihil, de ontknoping was nogal simplistisch (zo'n moeite om al dat goud bijeen te zoeken en dan wordt dat in een microseconde-moment te niet gedaan) en mijn algemeen gevoel tijdens de film was het knokken tegen dichtvallende ogen en de constatatie dat naar een testbeeld kijken even opwindend zou zijn ....