Tyrannosaur (2011)

Korte Inhoud
Het verhaal over Joseph, een man geplaagd door geweld en woede die hem tot zelfdestructie leiden. Terwijl zijn leven in een neerwaartse spiraal beweegt lijkt er hoop op te leven in de vorm van Hannah, een christelijke hulpverleenster. Er ontstaat een relatie tussen hen, maar Hannah blijkt ook een groot geheim met haar mee te tornen, dat verwoestende gevolgen voor hen beiden kan hebben.
Genre : Drama
Land : UK

Cast :
Peter Mullan : Joseph
Eddie Marsan : James
Olivia Colman : Hannah

Regisseur :
Paddy Considine

Mijn mening

Hannah: I feel safe with you.
Joseph: Nobody's safe with me.

Dit vond ik dus een verdomd goede film. Eentje dat je vastgrijpt,meesleurt en niet meer loslaat. Eentje dat je wakker schudt en je er nogmaals op wijst dat je het toch niet zo slecht hebt in het dagelijkse leven. Een redelijk zware film met partnergeweld als emotioneel onderwerp verweven met een religieuze laag. 't Is niet bepaald een film dat je moet kijken als je emotioneel in een dipje zit, want het is eigenlijk een vreselijke deprimerende donkere film.

De acteerprestatie van Peter Mullan en Olivia Colman was overweldigend en indrukwekkend. Twee getormenteerde zielen die elkaar vinden en uiteindelijk steun vinden bij elkaar. Joseph een vreselijk agressieve eenzaat die blijkbaar zijn eigen vrouw al mishandelde en nu in een dagelijkse roes van alcohol leeft. Op zo'n dronken moment komt die agressie en razernij zo naar boven dat hij zelfs zijn trouwe hond doodtrapt. Of een tiener bedreigt in de pub. Uiteindelijk vlucht hij in een tweedehands kledingwinkel waar hij Hannah ontmoet. Een diep religieuze vrouw die zelf slachtoffer is van seksueel geweld en mishandeling door haar man. Ondanks dat ze eigenlijk tegenpolen zijn proberen ze zich aan elkaar vast te klampen en elkaar te steunen.

De sterkte van de film is zijn realisme. Het beeld van razernij en zinloos geweld. Ik vond niet dat er enig beeld of segment van deze film overdreven was.Het is geen makkelijk film om naar te kijken en het laat een bittere nasmaak na. Maar de film raakte me diep en zat vol intense gevoelens.

Voor mij was het mooiste fragment de begrafenis van Joseph's vriend, waar iedereen in de pub een bier drinkt en iemand een gevoelig nummer zingt op zijn gitaar. Een moment waarop je de 2 hoofdpersonages eventjes ziet openbloeien en dat ze terug kunnen genieten van de gewone dingen in het leven.