The Great Gatsby (2013)

Korte Inhoud
De verfilming van de roman van F. Scott Fitzgerald, gesitueerd op Long Island, waar Nick Carraway verzeild in het luxueus leven van zijn buurman Jay Gatsby. Nick wordt in de fascinerende wereld van de superrijken gezogen en is getuige van obsessie, waanzin en tragedie.

Genre : Drama/Romantiek
Land : USA

Cast :
Leonardo DiCaprio : Jay Gatsby
Carey Mulligan : Daisy Buchanan
Tobey Maguire : Nick Carraway

Regisseur :
Bza Luhrmann

Mijn mening

"Reserving judgments is a matter of infinite hope."

In lang vervlogen tijden kon je op de Vlaamse Televisie steevast op elke zaterdagnamiddag kijken naar een film uit de (toen) oude doos. John Wayne,Danny Kaye,Charlie Chaplin,Spencer Tracey,Mickey Rooney,Clint Eastwood enz. waren wekelijks te bewonderen in zwart/wit of in die fletse jaren 60 technicolor kleuren. Met regelmaat van de klok zaten daar dan ook de oude dansfilms en musicals tussen met welbekende sterren zoals Fred Astaire,Ginger Rogers,Rita Hayworth,Gene Kelly,Samy Davis Jr. en zovele anderen. Allen gesitueerd in de jaren 20 met mannen in smokings en vrouwen die rondzweven in dure avondjurken en overladen met blitse juwelen. Een toonbeeld van de rijkdom en decadentie die voor sommigen in die tijd was weggelegd. Ik heb dus al heel wat van die filmsterren al foxtrottend zien voorbijkomen op het scherm. Mijn hekel en afschuw voor alles wat ook maar naar musical ruikt, is in die periode gekweekt. Elke musical of dansfilm laat ik links liggen puur voor het feit dat men om elk onbenullig feit in zo'n films een lied aanheft of spontaan begint te dansen. Er worden pannenkoeken gebakken en je mag je verwachten aan een serenade over dit bakproces. Of er worden doodgewone inkopen gedaan in een lokale supermarkt, en voor je het weet staat iedereen een Weense wals uit te voeren tussen de rekken. Pfffft, niks meer voor mij.

"The Great Gasby" an sich is niet bepaald een musical of echte dansfilm, maar de decadente en grootste party's die Gatsby organiseert komen er toch gevaarlijk dicht bij. Ik verwachtte elk moment dat er in badpak verklede vrouwen, uiterst precies op een rijtje uitgelijnd, met dodelijke precisie een fraaie duik in sequentiële volgorde zouden uitvoeren in Gatsby's enorme tuinfontein. En toch vond ik de muziekkeuze niet echt passen bij het geheel van deze film. Het begin met het nummer van Jay Z (Ik dacht dat het deze was) vermengd met de beelden van het bruisend New York en de vertoning van de rijkdom die sommigen bezaten, vond ik wel geslaagd. Maar de muziek paste niet bij de wervelende party's naderhand. Op één of andere botste dit met het beeld wat je voor ogen kreeg. En persoonlijk vond ik "Back to Black" een regelrechte verkrachting van het subliem nummer van Amy Whinehouse ondanks dat Beyonce een prachtige stem heeft (waar ik echter de kraaltjespis van krijg op momenten dat ze de toonladders versneld op en af gaat).

Van Baz Luhrmann heb ik geen eerdere films gezien. Ik ken alleen "Moulin Rouge" en deze heb ik vanzelfsprekend niet gezien voor de welbekende redenen die ik hierboven al beschreef. Het was wel even wennen aan die rondzwevende camerabeelden van her naar der in het begin, maar over het algemeen heeft zijn aanpak wel iets grotesk. Het zag er trouwens allemaal redelijk feeëriek en sprookjesachtig uit. Meermaals had het zo'n effect dat gebruikt werd in de oude tijd om een liefdesscène te benadrukken of een fee in een sprookje te vertonen. Die wazige en glinsterende schaduw rond bepaalde beelden. Deed me soms wel terugdenken aan de eerste "Wizard of Oz" film. Het imposante en monstrueus uitziend herenhuis van Gatsby zag er trouwens uit alsof het een directe concurrent was van het sprookjeskasteel dat je in Disneyland kan bewonderen. Zo overdreven. Het ziet er dus allemaal degelijk uit en is verschrikkelijk perfect in beeld gebracht. De glamour van die dagen spettert van het scherm, maar tegelijkertijd ziet het er ook allemaal zo nep uit. De computeranimatie-afdeling heeft voor deze film overduidelijk een extra inspanning moeten doen. Op vlak van aankleding van de personages is deze film weergaloos. Idem dito voor de rekwisieten die doorheen de film te bewonderen zijn. Van de oldsmobiles die rondtuffen tot het meubilair. In één woord : magistraal.

Tobey Maguire vind ik dan het grootste minpunt in deze film. Het feit dat hij een personage moet neerzetten die zijn alcoholprobleem probeert te overwinnen en zijn verhaal over Gatsby vertelt bij een psychiater of geneesheer, en tegelijkertijd het uitzicht heeft van een puberende student, maakt de hele vertolking van Carraway totaal ongeloofwaardig. Trouwens vind ik nog steeds dat zijn acteertalent beperkt is tot het soms dom voor zich uit staren, met zo'n debiel glimlachje op zijn gelaat. Ook Leonardo DiCaprio vind ik naar mijn gevoel er te jong uitzien voor zijn vertolking als Gatsby. Eigenlijk mag je wel verwachten dat hij meer doorleefde gelaatstrekken zou hebben. Maar ik vind Leo hier wel een puike prestatie neerzetten als de mysterieuze en extravagante miljardair. Misschien een beetje te melodramatische. En de uitdrukking "Old sport" paste totaal niet bij hem. Trouwens begon mij dat na een bepaalde tijd wel verschrikkelijk te enerveren en op de zenuwen te werken. Een nadeel is dat het een hele poos duurt eer hij in beeld komt, en tot die tijd de film gedragen moet worden door Maguire. Wat dan ook jammerlijk mislukt.
Voor mij was Joel Edgerton,die Tom Buchanan speelde, de uitblinker in deze film. De bravoure en arrogantie dat hij uitstraalde was schitterend om te bekijken.

Ik denk niet dat ik Fitzgerald's boek ooit gelezen heb. Inhoudelijk is het een doodsimpel liefdesverhaal. De aanloop naar de ontmoeting met Gatsby vond ik het sterkste in deze film. Maguire die zijn intrek neemt in het armtierig klein huisje langs dat immens kasteel van de mysterieuze Gatsby. Eens dit voorbij is, is het eigenlijk maar een saai en doorsnee liefdesverhaal en wordt Maguire gedegradeerd naar een zielige toeschouwer die het flirten tussen Gatsby en Daisy moet aanschouwen.

Eigenlijk had ik van TGG wel wat meer verwacht. Naderhand bekeken is het een verrekt lange,saaie en trieste bedoening. Ik had problemen met mijn ogen open te houden. Er gebeurd eigenlijk bijna niks in deze film. En je moet je zeker niet verwachten aan een vrolijke film.