Afflicted (2013)

Korte Inhoud
Clif en Derek zijn beste vrienden en op zoek naar avontuur op hun reis rond de wereld. Na een ontmoeting met een mysterieuze vrouw ondergaat Derek een verschrikkelijke bloeddorstige transformatie, en hun angstwekkende reis brengt hen naar het einde van de Aarde.

Genre : Horror
Land : Canada/VS

Cast :
Derek Lee : Derek
Clif Prowse : Clif
Baya Rehaz : Audrey

Regisseur : Derek Lee,Clif Prowse
Alternatieve titel : Ends of the Earth

Mijn mening

“This is not a disease!
There is no cure!
You have to kill to survive!”

Op het moment dat "Afflicted" van start ging, begon ik al te zuchten en dacht in mijn eigen : "Alsjeblieft niet weer zo'n vreselijke found footage film ….”. Meestal zijn dat zo van die reportageachtige films met amateuristische filmfragmenten. Het lijkt steeds alsof het een video-opname is van één of andere grootmoeder die telkens vergeet dat ze dat rode knopje nog eens moet drukken als ze het filmen even wil onderbreken. Als je naderhand de film bekijkt, is het een aaneenschakeling van doorsnee beelden en heen en weer slingerende onscherpe beelden. Niet bepaald iets waar je mij mee kan bekoren.

Er zijn uiteraard uitzonderingen in het genre. De moeder van alle found footage films “Cannibal Holocaust” kreeg een cult status en gebruikte voor het eerste dit nieuw element. David Carter’s citaat is eigenlijk de uitleg voor het hele principe : "The viewer feels as if they are there with the crew, experiencing the horrors with them.". "The Blair Witch Projekt” zorgde voor de opbloei van dit filmgenre en staat op een eenzame hoogte (alhoewel die status eerder komt door de hype die indertijd ontstond over het al of niet authentiek zijn van de gebruikte beelden). "Cloverfield" en schijnbaar "Chronicle" zijn dan ook weer gedenkwaardige films. Maar spijtig genoeg zijn er ook vreselijke creaties die alleen trouwe aanhangers kunnen bekoren zoals “The Dinosaur Project”,”The Tapes”,”SX Tapes”,”A night in the Woods” en “Evidence”. Het is dus een genre dat niet echt aan mij besteed is.

“Afflicted” was voor mij toch een aangename verrassing. Allereerst was het op visueel gebied niet onaardig en moest ik niet lopen voor een pilletje “Touristil” om aankomende zeeziekte tegen te gaan. Enerzijds komt dit doordat Clif een documentairemaker is en gebruik maakt van gesofisticeerd filmmateriaal. Hierdoor oogt het allemaal professioneel en zijn de filmopnames toch van een uitzonderlijke kwaliteit. Dus geen huis-tuin-en-keuken handycammetje met vreselijk wazige schuddende beelden. En de camerapositie is voor de meeste “First person shooter”-fans geen onbekende. Dus als je geregeld een potje fraggen gewend bent in “Call of Duty” ,”Halo”of “Far Cry” dan zal je dit beeldmateriaal wel appreciëren.

Daarnaast werd een aloude griezel legende weer nieuw leven ingeblazen op een frisse en soms humoristische manier. De eerste 30 minuten zijn niet echt opwindend te noemen. En van spectaculair acteerwerk kan men hier ook niet spreken. Het leek inderdaad op een reisverslag die de twee vrienden Derek (Derek Lee) en Clif (Clif Prowse) maakten nadat ze vertrokken zijn op een wereldreis. Mooie sfeerbeelden en panoramische vergezichten die op een toch wel prachtige manier gemonteerd zijn. Vooral de beelden van "Cinque Terre" en "La Spezia" komen precies recht uit een promotiefilmpje van een reisbureau. Het is dus wachten tot de suspense begint, want daar is het uiteindelijk toch om te doen. En als je een doorgewinterde horrorfanaat bent, dan moet het toch wel al heel speciaal zijn om te zorgen voor enige opwinding. Wel op het moment dat bij Derek symptomen verschijnen die aanduiden dat er wel degelijk iets niet juist is, bleef ik geboeid en verwonderd kijken. Een unieke benadering van het fenomeen waar Derek aan lijdt en dit op een soms humoristische (het uitproberen van zijn plots verkregen krachten en vooral het op zoek gaan naar het juiste middel om zijn honger te stillen was subliem) als enge manier (de transformatie, de pulserende aders over zijn gehele lichaam,de dreigende dierlijke geluiden en de manier van verplaatsen). Ik besefte dat het niet bepaald een doorsnee horrorfilm zou worden met paranormale activiteiten, een bende zombies, een pandemie veroorzaakt door een virus of een ouderwets spookverhaal. Ik vind het een verdienstelijke prestatie van de makers om deze film te realiseren met beperkte middelen.

Conclusie : Het begin voelde nogal geforceerd aan maar het moment dat Derek zijn mutatie zich manifesteert (en ik probeer angstvallig geen spoilers weg te geven), begint een rauw en waanzinnig relaas. Persoonlijk vind ik het een film die zowel het found-footage genre, als het aller-oudste griezelonderwerp naar een hoger niveau brengt. Een briljante cameratechniek zorgt ervoor dat deze low-budget horror toch puik uit de hoek komt. Een gedreven, bloeddorstig en griezelige horror waarbij het soms wel leek of er een nieuwe superheld werd geschapen. Het begon als iets grappigs waarbij het leuk was om eens een rots met de blote vuist te doorklieven, maar ontaard algauw in een nachtmerrie. Voor liefhebbers van het genre een “must see” en het is zeker een geslaagd experiment in de categorie “low-budget“.