Wer (2013)
Korte Inhoud Een familie wordt tijdens het vieren van een vakantie op brute wijze vermoord. Een advocate neemt de verdediging van de vermeende dader op zich. Na een tijdje begint ze echter te vermoeden dat haar cliënt wel eens terecht verdacht zou kunnen zijn. Er is op zijn minst meer met hem aan de hand dan dat ze in eerste instantie dacht. Maar wat?
Genre : Horror/Thriller/Mysterie
Land : VS
Cast :
A.J. Cook : Kate Moore
Sebastian Roché : Klaus Pistor
Vik Sahay : Eric Sarin
Simon Quarterman : Gavin Flemyng
Regisseur : William Brent Bell
Mijn mening “There are also some signs of bite marks,
that seems to belong to a great beast.
Broken knees as a whole.
Well, the whole jaw was broken.
Again, no signs of the use of weapons of any kind ...”
Er is een horrorgenre waar echt heel weinig films over
gemaakt worden. En dat is het weerwolf-genre. We worden overspoeld met films
over zombies, allerlei demonische krachten en paranormale verschijnselen, maar
onze overdadig behaarde vriend zien we niet zo vaak passeren. Er zijn maar een beperkt aantal succesvolle
en geslaagde weerwolf films en daaronder reken ik “The Wolfman”,”Silver Bullet”
en ”The Howling”. “An American werewolf in London” is voor mij wel echt dé
klassieker en het juweeltje in dit genre. Niet voor niets dat deze film ook een
Oscar en Saturn award won voor beste grimage. Vanzelfsprekend zijn er dan ook
wel enkele misbaksels geproduceerd die qua grimage, speciale effecten en inhoudelijk
volledig de bal misslaan, zoals “Night Wolf” bijvoorbeeld.
In “Wer” (belachelijke filmtitel trouwens) krijgen we echter geen weerwolf te zien maar eerder een “Wolfman” d.w.z. er is niet echt een transformatie te zien en het desbetreffende wezen heeft buiten een overdadige beharing, indrukwekkende gestalte en waarschijnlijk krachtig gebit met buiten proporties gegroeide tanden, niet echt het uiterlijk van een wolf (alhoewel we hiervan toch een glimp krijgen te zien op het einde).
In “Wer” (belachelijke filmtitel trouwens) krijgen we echter geen weerwolf te zien maar eerder een “Wolfman” d.w.z. er is niet echt een transformatie te zien en het desbetreffende wezen heeft buiten een overdadige beharing, indrukwekkende gestalte en waarschijnlijk krachtig gebit met buiten proporties gegroeide tanden, niet echt het uiterlijk van een wolf (alhoewel we hiervan toch een glimp krijgen te zien op het einde).
Juist zoals “Afflicted” erin slaagde een oud horror-genre (in dit
geval over vampieren), dat tot in het oneindige verfilmd werd met alle
noodzakelijke en bijhorende clichés, nieuw leven in te blazen door het
vanuit een andere hoek te benaderen, probeert “Wer” dit met het
weerwolven-genre. Ook vertrekkend vanuit een found-footage opname
waarbij we getuige zijn van hoe een Amerikaanse familie op vakantie in
Frankrijk het slachtoffer wordt van een onbekend wezen dat ze in reepjes
scheurt. Niet lang daarna wordt een zonderling figuur opgepakt, Talan
Gwynek (Brian Scott O’Connor) die verdacht wordt deze vreselijke misdaad
te hebben begaan. Een imposant persoon met handen gelijk kolenschoppen
en die er uitziet als een wandelend langharig vloer tapijt. Talan heeft
recht op een advocaat en dat is dan het moment dat Kate Moore (A.J.
Cook) op de proppen komt samen met twee assistenten Eric Sarin (Vic
Sahay) en Gavin Flemyng (Sebastian Roche).
Uiteindelijk kan je de film opsplitsen in twee delen. Het eerste deel is het minst boeiende gedeelte, om niet te zeggen redelijk saai. A.J.Cook was niet echt overtuigend als advocate en kwam over als een timide lichtgewicht pleitster. Het is pas als Talan wordt onderworpen aan een medisch onderzoek om te bepalen of hij lijdt aan lycantrophy, een aandoening wat invloed heeft op de beharing en de lichaamslengte, dat het begint te escaleren. Ook zou dit een belangrijk bewijs zijn, daar iemand die aan deze aandoening lijdt niet echt goed uit de voeten kan. Het ultieme bewijs dat Talan niet de dader zou kunnen zijn. Het principe van een weerwolf wordt dus op een wetenschappelijke manier benadert. Origineel dus.
Het tweede gedeelte is flitsend en brutaal waarbij aardig wat schedels geplet worden en Franse politieagenten aan de lopende band uiteengerukt worden. Een gewelddadige weerwolf die zich razendsnel verplaatst en ondanks zijn toch bijna menselijke gedaante, op een monsterlijke manier uithaalt en een onwezenlijk bloederig spoor achter zich laat. Ondanks het beperkte budget zien de gebruikte SE’s er realistisch uit en heeft men geen moment het gevoel dat er een overdaad aan CGI werd gebruikt. We krijgen een woeste weerwolf voorgeschoteld die een ware slachtpartij aanricht. En Gavin zorgt dan ook nog voor een extra verrassing wat dan uiteindelijk leidt tot een grotesk en redelijk absurd einde. Toch even vermelden dat Sebastian Roche een prachtige acteerprestatie neerzet.
Ondanks het enorm trage begin, waar echt niets interessants te beleven valt, resulteerde het toch in een angstaanjagende,suspenserijke en intense monsterfilm. Ondanks het redelijk absurde einde is het toch de moeite waard om deze eens te bekijken. Zelfs het found-footage (waar ik niet echt zo’n liefhebber van ben) stoorde me niet echt. Dat het niet echt een familiefilm is, is vanzelfsprekend. Er zijn enkele expliciete beelden in verwerkt van verminkte lichamen en een met bloed besmeurde dreigende figuur waardoor deze onheilspellende film niet bepaald bestemd voor tere kinderzieltjes. Het zal niet de geschiedenis ingaan als meest geslaagde weerwolf film aller tijden, maar het is in ieder geval stukken beter dan al de jammerlijke pogingen die men de laatste 10 jaar heeft ondernomen.
Uiteindelijk kan je de film opsplitsen in twee delen. Het eerste deel is het minst boeiende gedeelte, om niet te zeggen redelijk saai. A.J.Cook was niet echt overtuigend als advocate en kwam over als een timide lichtgewicht pleitster. Het is pas als Talan wordt onderworpen aan een medisch onderzoek om te bepalen of hij lijdt aan lycantrophy, een aandoening wat invloed heeft op de beharing en de lichaamslengte, dat het begint te escaleren. Ook zou dit een belangrijk bewijs zijn, daar iemand die aan deze aandoening lijdt niet echt goed uit de voeten kan. Het ultieme bewijs dat Talan niet de dader zou kunnen zijn. Het principe van een weerwolf wordt dus op een wetenschappelijke manier benadert. Origineel dus.
Het tweede gedeelte is flitsend en brutaal waarbij aardig wat schedels geplet worden en Franse politieagenten aan de lopende band uiteengerukt worden. Een gewelddadige weerwolf die zich razendsnel verplaatst en ondanks zijn toch bijna menselijke gedaante, op een monsterlijke manier uithaalt en een onwezenlijk bloederig spoor achter zich laat. Ondanks het beperkte budget zien de gebruikte SE’s er realistisch uit en heeft men geen moment het gevoel dat er een overdaad aan CGI werd gebruikt. We krijgen een woeste weerwolf voorgeschoteld die een ware slachtpartij aanricht. En Gavin zorgt dan ook nog voor een extra verrassing wat dan uiteindelijk leidt tot een grotesk en redelijk absurd einde. Toch even vermelden dat Sebastian Roche een prachtige acteerprestatie neerzet.
Ondanks het enorm trage begin, waar echt niets interessants te beleven valt, resulteerde het toch in een angstaanjagende,suspenserijke en intense monsterfilm. Ondanks het redelijk absurde einde is het toch de moeite waard om deze eens te bekijken. Zelfs het found-footage (waar ik niet echt zo’n liefhebber van ben) stoorde me niet echt. Dat het niet echt een familiefilm is, is vanzelfsprekend. Er zijn enkele expliciete beelden in verwerkt van verminkte lichamen en een met bloed besmeurde dreigende figuur waardoor deze onheilspellende film niet bepaald bestemd voor tere kinderzieltjes. Het zal niet de geschiedenis ingaan als meest geslaagde weerwolf film aller tijden, maar het is in ieder geval stukken beter dan al de jammerlijke pogingen die men de laatste 10 jaar heeft ondernomen.
Het Verdict 7/10
Links : IMDB, Moviemeter
Links : IMDB, Moviemeter
Post a Comment