Honour (2014)

Korte Inhoud
Mona is een jonge Britse moslima die op de vlucht is voor haar familie nadat deze ontdekt heeft dat ze van plan was om met haar Punjabi-vriend weg te vluchten. Haar moeder en haar oudere broer willen koste wat het kost de eer van de familie hoog houden; ze roepen de hulp in van een premiejager om haar op te sporen.

Genre : Thriller
Land : UK

Cast :
Aiysha Hart : Mona
Paddy Considine
Faraz Ayub : Kasim

Regisseur : Shan Khan

Mijn opinie

“Two people love each other, why can't people be happy for them?
He's Punjabi, Mona.
He's Muslim, Adel.
Yeah, but that ain't how it works.”

Zo af en toe kom je een film tegen met een zelden gebruikt (of misbruikt) onderwerp. Geen buitenaardse wezentjes die alweer het voortbestaan van het mensdom in gevaar brengt. Geen zoveelste jeugdverhaal over een post-apocalyptische wereld met heroïsche held als bevrijder. Geen platte humor in een sullige komedie met overstresste strebers. Geen doorsnee actieverhaal met stoere spierbundels of een horror met de zoveelste kwade geest die door gebruik te maken van middeleeuwse rituelen teruggedreven wordt naar de plaats van verderf waar het vandaan kwam. “Honour” handelt over eremoord.

Ondanks onze moderne maatschappij is dit oeroud conservatief gebruik nog steeds van toepassing in sommige culturen. Vooral in de islamitische gemeenschappen durft men wel eens naar dit gebruik teruggrijpen. Meestal worden vooral die personen geviseerd die een familie tot schande hebben gemaakt en worden deze waanzinsdaden gerechtvaardigd door bepaalde wetten van de islam. Raar maar waar in sommige landen gaan de meeste daders vrijuit zoals bijvoorbeeld in Pakistan. Een verwerpelijke gedachte dat er daar nog jaarlijks honderden vrouwen worden vermoord doordat ze de familie-eer hebben geschonden. En dat is dan ook het uitgangspunt voor deze film.

“Honour” is een grauwe en deprimerende schets van de beeldschone Mona (Aiysha Hart) wiens leven terechtkomt in een gruwelijke spiraal van geweld nadat ze een affaire is begonnen met een Punjabi en daardoor de woede van haar oerconservatieve moeder (Harvey Virdi) op de hals haalt. Mona’s moeder (de overeenkomst met de akelige heks uit Hans en Grietje is treffend) en broer Kasim (Faraz Ayub) trachten eerst het recht in eigen handen te nemen. Als dit redelijk (maar ook op een onbegrijpelijke manier) faliekant afloopt, nemen ze een premiejager (Paddy Considine) onder de arm om Mona op te sporen en te liquideren.

De acteerprestaties van de actrice Aiysha Hart en de andere acteurs mag je lovenswaardig noemen. Overtuigend en toegewijd. Een cast die zich enorm de moeite getroost om dit als een geloofwaardig en realistisch verhaal te laten overkomen. Paddy Considine speelt een sublieme karakterrol waarbij je de dualiteit in deze figuur als het ware ziet evolueren : van een ijskoude, racistisch ingestelde huurmoordenaar, naar een begripvol persoon waar blijkbaar nog een beetje menselijkheid in schuilt. Ondanks deze schitterende prestaties faalt de film toch op een aantal punten. Schijnbaar kon Shan Khan niet echt beslissen of het nu een belerende documentaire of een spannende thriller moest worden. Voor het eerste is de achtergrond van het gestelde probleem redelijk vaag en zonder uitleg. Voor een thriller was er weinig spanning te bespeuren. Tevens was het verloop van het verhaal redelijk verwarrend door het voortdurend gebruik van tijdssprongen en doordat dezelfde situatie vanuit een ander gezichtspunt werd bekeken. De hele film leek wel op een Spaghetti Bolognaise : smaakvol maar een kluwen van verhaallijnen.

Ondanks dat het een low-budget film is, slaagde “Honour” er toch gedeeltelijk in om te overtuigen. Het licht een tipje de sluier op van een ondoorgrondelijke en voor onze standaarden onbegrijpelijke andere cultuur waarbij barbaarse praktijken nog worden in ere gehouden. Al met al vond ik het toch een goede film die je moet zien, alleen al om te concluderen dat zulke culturele en familiale problemen helaas een onderdeel zijn van onze moderne maatschappij. En ondanks de donkere sfeer toont deze film ook een zachtaardige kant waardoor er toch nog een flintertje hoop overblijft. Filmtechnisch vond ik het uitgewerkte idee dat de hele film uiteindelijk een lus vormt, niet onaardig en creatief.