Begin Again (2013)

 English HereKorte Inhoud
Gretta en haar vriend verhuizen naar New York. Ze proberen het te gaan maken in de grote stad, geholpen door hun passie voor muziek. Haar hart wordt echter gebroken wanneer hij haar verlaat voor de roem en het fortuin van een belangrijk solo-contract. Gretta's wereld krijgt echter een bijzondere wending wanneer een platenproducer haar ontdekt in een lokale bar.

Genre
: Drama/Muziek

Land : VS
 
Cast
:

Keira Knightley : Gretta
Mark Ruffalo : Dan
Adam Levine : Dave

Regisseur
:
John Carney


Mijn mening 

"Are you really an A & R man?
You look more like a homeless man."



Begin Again”. Een modern sprookje waarbij individuen op het punt staan een nieuw start te nemen in hun leven en (hoe toevallig) opnieuw van vooraf aan moeten beginnen : een nieuwe carrière, een nieuwe relatie, een nieuw imago of gewoonweg een nieuw persoonlijk leven. De reeks films met personen die aan de rand van de afgrond staan in een uitzichtloze situatie en die dan door een speling van het lot weer het heft handen nemen, zijn legio. Zo ook in deze muzikaal ondersteunde feel-good film. Alleen de keuze van prinses in dit sprookje vind ik persoonlijk niet zo geslaagd. Geen slecht woord over de acteerkwaliteiten van Keira Knightley, maar de momenten dat ze lacht lopen de rillingen over mijn ruggengraat. En ze lacht nogal wat af in deze film. De keuze voor Mark Ruffalo als de in onmin geraakte muziekproducent en aan de lopende band alcohol drinkende toekomstige clochard staat dan weer in schril contrast hiermee. Een aandoenlijke en schitterende vertolking. Gelukkig sloeg hij niet groen uit tijdens woedeaanvallen.


Het hele relaas begint met een intiem klinkend en fragiel optreden van Gretta (Keira Knightley) in een groezelige pub. Ze heeft net gebroken met haar vriend, de opkomende ster Dave Kohl (Adam Levine) die aan de verleidingen van zijn sterrendom niet kan weerstaan en zijn artistieke wederhelft laat staan voor de vrouwelijke producer Mim. Gretta is een songwriter die bij momenten flarden tekst en muziek op papier zet en daarbij haar diepere gevoelens tracht te kanaliseren in poppy klinkende romantische deuntjes. Tegelijkertijd is er de producer Dan (Mark Ruffalo) die zijn eigen privéproblemen probeert te verwerken en al enige tijd zijn magic touch kwijt is waardoor hij geen aankomend talent meer ontdekt en hij zijn toevlucht zoekt in het nuttigen van sloten drank. Als gevolg wordt hij door zijn partner en medeoprichter van het platenlabel de laan uitgestuurd.  Toevallig zit Dan aan de toog in de aangehaalde pub en raakt hij in vervoering door het amateuristisch gebrachte liedje van Gretta. Omgeven door een ongeïnteresseerd publiek is hij de enige die het potentieel inziet van het ontroerend riedeltje. En dat is dan het begin van het sprookje.



Ik heb ook ooit in een band gespeeld en fantaseerde ook over de roem en faam die ons zou overvallen. De aandacht, onnoemelijk veel mensen die naar je muziek luisteren en noot voor noot meezingen, de schare fans die je onvoorwaardelijk volgen, de gevoelens die je losmaakt bij totale onbekenden en het geld dat we er massaal mee zouden verdienen. Spijtig genoeg bleef het bij een fantasie want we hadden twee nadelen : het was niet bepaald commerciële muziek en we woonden niet in de V.S., het land waar je dromen kunnen uitkomen en waar een arme sukkelaar tot megaster kan uitgroeien. Zo ook in “Begin Again”. Het moment dat Dan het nummer van Greta voor het eerst hoort en aangegrepen wordt door de onschuld en eenvoud, is hij de enige die zich kan voorstellen hoe door ondersteuning van een volwaardig orkest dat uitgekiende arrangementen speelt, dit ongetwijfeld een enorme hit kan zijn. Voor mij was dit ook het meest geslaagde en tot de verbeelding sprekende scene. Het toonde aan wat een goede muziekproducent groots maakt. De manier van inleven en de gave bezitten om een simpel muziekstuk te projecteren naar iets grootser en overweldigend. Dat de muziek, een naar mijn oordeel ruwe mix van Suzan Vega en Birdy, niet bepaald mijn favoriete genre is, doet er weinig toe. Het is een heerlijke laid-back film waar je ontspannen va kan genieten.
 

Spijtig genoeg is het dan weer zo’n film waarvan het verloop zo evident is als dat Paasmaandag op een maandag zal vallen. Naarmate de dominosteentjes beginnen te vallen, kan je voorspellen welke richting het uitgaat en wat de uiteindelijke uitkomst zal zijn. De muziekcarrière van Gretta verloopt zoals voorzien, de personages die elkaar ergens kwijtgespeeld zijn, keren onomstotelijk terug naar elkaar en de beslissingen die genomen worden liggen  in de lijn van de verwachtingen. Geen verbazingwekkende ontwikkelingen of verrassende ontknopingen. Een simpele film waar je een goed gevoel van krijgt en die een positieve boodschap bevat. Maar misschien is het omdat mijn liefde voor muziek ook zo groot is en omdat ik het wel eens ben met de subtiel verborgen aanklacht tegen de huidige muziekindustrie, waardoor ik deze film apprecieerde. Tegenwoordig geldt alleen het commerciële aspect en minder het gevoelsmatige. Gretta verwoorde het al in het begin van de film als volgt : "Sorry, what does beauty got to do with anything? I actually just think that music is about ears not eyes”.


Daarnaast heb ik ook bewondering voor Knightley die schijnbaar de soundtrack zelf heeft ingezongen en dat op een verdienstelijke manier doet. Ze kan, ook al zat ze er op een paar plaatsen een kwarttoon langs, nog altijd een zangcarrière beginnen, moest Hollywood haar de rug toe keren. Maar het waren vooral de bijrollen die uitzonderlijk geslaagd waren. James Corden als de hulpvaardige Steve die talentrijk is op muzikaal vlak, alhoewel zijn straatoptredens niet aan te horen zijn (de ballade via voice mail was eigenlijk het muzikaal hoogtepunt in deze film). Een aandoenlijke rol die schitterend vertolkt werd door Corden. Hailee Steinfeld als Dan’s dochter Violet die er op het eerste moment redelijk rebels bijloopt en haar ontevredenheid over de houding van haar vader duidelijk laat merken. Twee keer raden tot wat ze uitgroeit ! Ceeloo Green als de reddende engel Troublegum zorgde voor de vrolijke noot. Maar vooral was ik verrast door Adam Levine,de frontman van Maroon 5 ( Niet dat ik dat wist want het is ook niet mijn type muziek en ik veronderstel redelijk commercieel). De praktische ervaringen die hij heeft opgedaan in het muziek circuit zullen handig zijn geweest. Ik vroeg me alleen af of de naam Dave Kohl geen parodie was op die van de frontman van Foo Fighters. De combinatie van de zanger met weinig acteerervaring en de actrice met weinig zangervaring werkte echter. Het enige waar ik zeker van ben is dat waarschijnlijke (en wie ervaring heeft met klankopnames kan dat beamen) de opnames voor de demo redelijk belabberd zullen klinken als je ziet wat voor amateuristisch materiaal men daarvoor gebruikte in een lawaaierige metropool als New York. Voor de rest was dit een sympathieke muzikale film met de veelzijdige en kleurrijke stad New York als achtergrond.


Het verdict 6.5/10
Links : IMDB
, Moviemeter

Begin Again (2013) on IMDb

Geen opmerkingen

Mogelijk gemaakt door Blogger.