Joe (2013)

Korte Inhoud :
In de gemene en ruige wereld van een stadje in Texas probeert de ex-gevangene Joe Ransom zijn duistere verleden achter zich te laten. Hij leidt een eenvoudig leven. Overdag werkt hij bij een houtbedrijf, 's nachts drinkt hij. Maar wanneer de vijftienjarige Gary - een jongen die zijn familie probeert te onderhouden - in het stadje aankomt, wanhopig op zoek naar werk, heeft Joe een manier gevonden om te boeten voor zijn zonden, om eindelijk iemands held te kunnen zijn.

Genre : Drama
Land : VS

Cast :
Nicolas Cage : Joe
Tye Sheridan : Gary
Gary Poultry : Wade

Regisseur : David Gordon Green

Mijn mening

Een uit-het-leven-gegrepen quote van Gary Poulter : The script called for somebody that looked like "An old man, alcoholic, prone to violence, who looked like the aftermath of a human disaster." My first day of shooting when I went to hair and make up. I asked the woman "Bridgette" "Do you need to do anything with my appearance?" She said "No you're good!!!!!!!!!!!!!!" LOL.

Na “Outcast”, “Tokarev” en “The Runner” gezien te hebben, vroeg ik me af vanaf welke film de loopbaan van Nicolas Cage bergaf begon te gaan. En ik kan met zekerheid zeggen dat “Joe” het laatste wapenfeit is van deze doorgaans constant presterende acteur, waarna het niveau van zijn acteren gestaag omlaag ging. Maar deze film laat weer eventjes zien wat een steracteur Cage is. Hij demonstreert nog eens hoe briljant zijn acteertalent kan zijn. Het is wel geen “Leaving Las Vegas” en er zal zeker geen Oscarnominatie aan vasthangen, maar een indruk nalaten doet het wel. Het is een deprimerend en dramatisch schouwspel van in marginaliteit levende personen waarbij armoede, werkloosheid, alcoholisme en misbruik de centrale thema’s vormen. Helemaal intriest wordt het dan als naderhand blijkt dat Gary Poulter, een dakloze alcoholist die op een grandioze en schitterende manier de rol van de agressieve en meestal dronken vader Wade speelt, een paar maanden na de opnames dood werd teruggevonden.

Het is al lang geleden dat ik zo’n duistere en deprimerende film heb gezien. Het zal wel geleden zijn sinds “Tyrannosaur” dat ik eventjes moest slikken bij het zien van zoveel levensleed. Een film vol drankmisbruik en huiselijk geweld. Familiale omstandigheden die alleen kunnen resulteren in een tragische afloop. Dat is wat de zelfverzekerde Gary (Tye Sheridan) dagdagelijks moet meemaken. Een hopeloze strijd tegen zijn agressieve vader Wade die niet in staat is om een gezin te onderhouden door een oncontroleerbare drang naar alcohol. Zelfs het zuurverdiende geld van Gary is niet veilig. Geld dat hij verdient door te werken voor Joe (Nicolas Cage), een ex-gevangene die zelf problemen heeft met extreme woede-uitbarstingen. Geld dat nodig is om de rest van de familie te onderhouden.

Nicolas Cage is in zijn element in deze film. Een explosieve cocktail van allerhande menselijke emoties. Een perfect gespeelde rol die perfect bij Cage past. Nogmaals een bewijs dat Cage in staat is om grootse dingen te tonen mits hem de juiste rol wordt toegewezen. Zelf is hij een overlopend vat vol agressie en een persoon met een kort lontje voorzien van een statige houthakkersbaard. Tegelijkertijd probeert hij een vaderfiguur te zijn voor Gary die hij onder zijn vleugels neemt en hem een baantje bezorgt (ook al is dit een nogal vreemdsoortige activiteit). Gary wordt dan weer op een uitstekende manier vertolkt door Tye Sheridan die een gelijksoortige rol speelde in “Mud”. Maar zonder twijfel is Gary Poulter de ster in deze film. Een prestatie die zelfs niet door de meest doorgewinterde en getalenteerde acteur geëvenaard kan worden. Enkel en alleen omdat de man hier niet acteert, maar gewoon zijn dagdagelijks leven toont. De onweerstaanbare drang naar alcohol die ervoor zorgt dat zulk een individu zich op een onmenselijke manier gedraagt ten opzichte van zijn naasten, vreemden en tenslotte zichzelf. Het walgelijke gedrag van Wade op het einde is voor elk zinnig mens onbegrijpelijk.

“Joe” is een meesterwerk ondanks zijn traag tempo en duistere sfeer. Een voorbeeld van pure filmkunst en een genot om te kijken. Niet dat het ontspannende cinema is. Je zal je zeker niet happy voelen naderhand. Het is echt een film die je bij je strot grijpt en je niet meer loslaat. Een vreselijk relaas dat bol staat van fysiek en psychisch misbruik dat je niet onberoerd laat. Gelukkig was deze film ook een bevestiging dat Cage een subliem acteur is. Hopelijk zien we dit nog eens terug in de toekomst.