Ithaca (2015)

Korte Inhoud
Californië ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Homer Macauley is een 14-jarige jongen die opgroeit in het kleine stadje Ithaca. Zijn oudere broer Marcus vecht aan het front en de oudere zus Bess studeert. Aan Homer de taak om voor zijn moeder Katie, sinds twee jaar weduwe, en zijn jongere broertje Ulysses te zorgen. Om die reden werkt hij 's avonds als bezorger van telegrammen, terwijl hij overdag op school zit. Homer is vastbesloten de snelste telegrambesteller ter wereld te worden maar al snel blijkt hij gevangen tussen droom en werkelijkheid als hij mensen moet informeren over gesneuvelde geliefden en andere ernstige zaken.

Genre : Drama
Land : VS

Cast :
Alex Neustaedter : Homer Macauley

Sam Shepard : Willie Grogan
Meg Ryan : Mrs. Macauley

Regisseur : Meg Ryan

Mijn mening

“Okay, the faster you deliver messages, the more you can deliver.
The faster you pick up outgoing messages, the more we can send.
The more we can send, the better our chances of beating western union and staying alive.
We're postal telegraph.
We get there swiftly.
We're polite to everyone.
We take off our hats in elevators and above all things,
we never lose a telegram.”

“Hola”, dacht ik eventjes. Een drama waar Meg Ryan en Tom Hanks hun kunsten vertonen. Een vervolg op de magistrale romantische komedie “You’ve got mail”. Tja, het gaat wel over het versturen van berichten, maar Hanks zal er niet veel versturen. Of het moeten al telegrammen zijn vanuit het hiernamaals. En de berichten die hier verstuurd worden zijn nog van voor het internet tijdperk. Toen hadden ze gelukkig geen last van spam of ransomware, maar om het telegram binnen een aanvaardbaar tijdsbestek bij de geadresseerde te krijgen hadden de telegraafdiensten nood aan jeugdige benen die zich het ziel uit hun lijf fietsten. En daar “Ithaca” zich situeert tijdens de 2de wereldoorlog, waarbij veel Amerikaanse jongeren naar het Europese continent waren afgescheept om het tij daar te doen keren, is het niet verwonderlijk dat de meeste berichten geen goed nieuws brachten.

Dat is iets waar Homer Macauley (Alex Neustaedter) mee geconfronteerd wordt. Hij heeft zijn zinnen gezet op de titel van snelste koerier per fiets. Ondanks dat hij gedurende de hele film als een soort Cavendish heen en weer racet, is de film op zijn eigen nogal traag uitgevallen. Grootste verrassing was de toch wel beperkte bijdrage door Tom Hanks. Deed hij dit als vriendendienst voor Meg Ryan die hiermee debuteert als regisseuse? Of was het om de voormalige filmchemie nog eens naar boven te halen? De film was daarentegen wel enorm voorspelbaar. Het lot waar Homer gezwind naartoe sprintte, kon ik al vroeg in de film raden. Ik weet ook wel dat het niet de bedoeling was om er een mysterieus raadsel van te maken. Maar ik hoopte toch op een klein beetje verwondering. Uiteindelijk draait het allemaal weeral rond de angst en hoop die achtergebleven families hebben over hun naar de oorlog uitgezonden zonen. Dat in combinatie met een jongen die door deze telegrammen geconfronteerd wordt met de minder aangename gebeurtenissen in het leven.

Door de korte speelduur is Meg Ryan er niet in geslaagd om de fragiele persoonlijkheid van Homer op een ordentelijke manier te ontrafelen. Zijn sprong naar volwassenheid is redelijk abrupt door het overlijden van zijn vader en het vertrek van zijn oudere broer. Een broer die onderweg naar het front vreselijk lange brieven schrijft naar zijn jongere broertje, voorzien van zo’n prozaïsche schrijfstijl dat het wel lijkt alsof hij zelf een Pullitzer prijs wil winnen. Waarschijnlijk was het sporadisch voorlezen van flarden uit deze brieven bedoeld om dramatiek in de film te brengen. Uiteindelijk vond ik het redelijk storend. Een korte speelduur met een verscheidenheid aan verhaallijnen resulteert in onafgewerkte en snel afgehaspelde gedeeltes. Het verlies van een vaderfiguur, de verantwoordelijkheid als oudste zoon, het plichtsgetrouw uitvoeren van een job als koerier, de desastreuze berichten, oorlogstaferelen, de dramatiek van een oudere telegrafist en een moeder die zo nu en dan “Sixth Sense” ervaringen heeft. En dan zijn er nog een aantal onbelangrijke (maar toch eventjes aangehaalde) nevenplotjes. Het is allemaal een beetje te veel.

Echt slecht zijn de vertolkingen niet. Maar het lijkt wel alsof iedereen een beetje in het duister tast over zijn personage. Vooral Homer’s baas Tom Spangler (Hamish Linklater) is zo’n wazig figuur. Over Ryan en Hanks kunnen we kort zijn. Zo kort als hun effectieve speelduur. Verwaarloosbaar. De enigen waar ik effectief van genoten heb zijn Neustaedter (evident natuurlijk), Sam “Midnight special” Shepard en de schattige Ulysses (Spencer Howell) wiens knuffelfactor erg hoog is. ’t Is vooral Shepard die kortstondig indruk maakt. Een schitterend en intrigerend personage. Maar verder maakt dit coming of age oorlogsverhaal een redelijk comateuze indruk. Er zit niet veel leven in dus.