Arsenal (2016)

Korte Inhoud
De gebroeders Lindel, Mikey en JP, hebben tijdens hun jeugd alleen op elkaar kunnen vertrouwen. Nu ze volwassen zijn heeft JP succes geboekt als eigenaar van een bouwbedrijf, terwijl Mikey verwikkeld is in het leven van de kleine criminaliteit. Als Mikey wordt ontvoerd, en vastgehouden voor losgeld door de meedogenloze misdaadbaas Eddie King, wendt JP zich tot de oude vriend van de broers, detective Sal. Om zijn broer te redden moet JP alles op het spel zetten tegen een meedogenloze groep gangsters.

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :
Nicolas Cage : Eddie King

Adrien Grenier : JP
Johnathon Schaech : Mickey

Regisseur : Steven C. Miller

Mijn mening

“Oh, you think we’re even you and I?
I know of way we can both earn what we deserve.”

Nicolas Cage is gekend voor zijn eigenzinnige keuze qua films de laatste jaren. Zijn carrière kent de nodige ups en downs de laatste jaren waardoor de meningen over zijn acteertalent in de wereld van filmliefhebbers redelijk verdeeld zijn. Zijn vertolking als Eddie King, een manisch, coke snuivend, agressief onderwereldfiguur die er tevens niet voor terugdeinst om tegenstanders keihard aan te pakken, is een uitzonderingsgeval. Op het eerste zicht is het een niet zo denderende acteerprestatie die hij levert en neigt het eerder naar het lachwekkende. Een cartoonesk uitziend personage wiens woede-uitbarstingen en neurotisch gedrag zo overdreven overkomt. Op het eerste gezicht lijkt hij wel een persiflage op Tony Clifton (een Andy Kaufman typetje) met zijn van slechte smaak getuigende haartooi, walrus-achtige snor en opgeplakte nep neus. Zet hem een oversized zonnebril op zijn namaakneus en je zou zweren dat Roy Orbinson in beeld komt. Maar tezelfdertijd vond ik hem weergaloos. Met andere woorden, je kan Cage’s acteerwerk moeilijk definiëren als zijnde erbarmelijk slecht of meesterlijk briljant.

Spijtig genoeg is dat niet voldoende om “Arsenal” in totaliteit te beoordelen als een uitstekende film. Het verhaal op zijn eigen is niet echt schitterend of vernieuwend te noemen. Om eerlijk te zijn is het grotendeels saai en inhoudsloos. De hoofdpersonages die eigenlijk de hele film dragen, met Cage in de achtergrond fungerend als accessoire om de spanning te laten opflakkeren door middel van bloederige en hoogst agressieve in slow motion uitgevoerde scenes, zijn JP (Adrian Grenier) en Mikey (Johnathon Schaech). Het begin laat de twee zien in hun jeugdjaren. Een niet zo rooskleurig beeld van twee toekomstloze tieners die hun tijd spenderen door rond te hangen in een speelhal, omdat het thuis niet bepaald gezellig is om te vertoeven. Als Mikey op een dag thuiskomt en een schokkende ontdekking doet, is dit het moment waarop de broers hun pad tegengestelde richtingen inslaat. Als volwassenen uit zich dat dan ook. JP is diegene die het eerlijke pad is ingeslagen en is de eigenaar van een goedlopend bouwbedrijf. Mikey daarentegen heeft de kant van Eddie King verkozen en eindigt dan ook als crimineel. Na beroofd te zijn van waardevolle drugs en geconfronteerd te worden met de schuld die hij nog heeft bij Eddie, komt deze laatste af met een meesterlijk plan om de schuld kwijt te schelden. Dat de doodeerlijke broer hierbij alles uit de kast moet halen om Mikey te redden, is de hele opzet van de film.

De hele film draait dus rond de loyaliteit tussen de twee broers. Ook al is Mikey een loser wiens leven een aaneenschakeling is van foute beslissingen nemen en criminaliteit, toch blijft JP hem trouw en gaat hij tot het uiterste om hem te bevrijden. En dit met behulp van een soortement undercover agent, Sal gespeeld door John Cusack voorzien van bandana en e-cig, wiens enige rol in de film is JP de nodige aanwijzingen te geven om de verantwoordelijken te kunnen opsporen. Echt fascinerend kan je het niet noemen. En het initiatief om dan de film vol te stouwen met bloederige, rauwe gewelddadige scenes waarbij het bloed rijkelijk vloeit uit de aangebrachte verwondingen van het slachtoffer, zorgt er ook niet voor dat ”Arsenal” naar een aanvaardbaar niveau stijgt. En mag ik dan ook nog de sportliefhebbers eventjes inlichten. De film heeft ook niks te maken met de befaamde voetbalploeg.

Uiteindelijk is “Arsenal” niet de thriller geworden wat het beoogde. Daarvoor was het verhaal te simplistisch, het geweld te buitensporig en de personages te eenzijdig en ongeïnspireerd. Raar maar waar, het enige lichtpuntje in deze film is de exorbitante en geschifte rol die Cage hier speelt. Normaal gezien is het falen van een film te wijten aan het falen van Cage’s bijdrage. Het is een in mijn ogen low-budget film waaraan nogal klinkende namen hun medewerking verleend hebben. Weeral een bewijs dat dit geen garantie is voor een uitstekend resultaat. Het meest opvallende feit nog in deze film. Ondanks dat er 23 jaar voorbijgingen en de twee broers uitgroeiden tot volwassen mannen met grijzend haar en stoppelbaard, bleef het uiterlijk van Eddie King bewonderenswaardig hetzelfde. Blijkbaar heeft het snuiven van geestverruimende middelen, een conserverend effect.