Hangman (2017)

Korte Inhoud

De rechercheur Ray Archer en de gedragsdeskundige Will Ruiney moeten hun krachten bundelen om een seriemoordenaar te vangen. Deze terroriseert de stad door middel van een macabere versie van het kinderspel galgje. Tijdens hun onderzoek worden de twee mannen gevolgd door journaliste Christi Davies die over de moorden rapporteert.

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :

Al Pacino : Archer
Karl Urban : Ruiney
Brittany Snow : Christi Davies

Regisseur :

Johnny Martin

Mijn mening

“Have you noticed anything out of the ordinary?
There's a letter carved into her chest.
A game of Hangman. “

Als je het spelprogramma “Rad van fortuin” verwerkt in een “Se7en”-achtige politiefilm, krijg je als resultaat de film “Hangman”. Een film waarin twee detectives, Ruiney (Karl “Dredd” Urban) en Archer (Al Pacino), een meedogenloze seriemoordenaar op de hielen zitten. De slachtoffers zijn gerelateerd met elkaar op een doordachte manier. En gelukkig is er ook de journaliste Christi (Brittany “Bushwick” Snow) die de beide doorgewinterde detectives op tijd en stond voorziet van ingenieuze aanwijzingen. Niet voor niets dat ze genomineerd is voor de Pulitzer prijs. Het geschifte spelletje dat de moordenaar hanteert is het befaamde “Hangman” spel. En ondanks dat Archer, als gepensioneerde detective, zijn tijd verdrijft met het oplossen van kruiswoordraadsels in het Latijn, lijkt het te zoeken woord niet de evidentie zelve.

“Hangman” is op zich niet zo’n slechte film. Om eerlijk te zijn wist men het op bepaalde momenten toch aardig spannend te maken. Maar net zoals het spelletje “Hangman” is het verloop ervan nogal te lineair en te vanzelfsprekend. De manier waarop sommige aanwijzingen worden gevonden is somtijds echt ridicuul. Als alle rechercheurs zo inventief waren als dit duo, dan was het oplossen van de meeste moordzaken een fluitje van een cent. Het meest irritante in deze film was de inmenging van de onderzoeksjournaliste Christi, die als een would-be autoriteit op gebied van moordzaken telkens weer de juiste vragen stelde en aanwijzingen gevat interpreteerde. De foto waar het lijk van detective Ruiney’s vrouw op te zien is, bevat een dusdanige aanwijzing dat het bijna onbegrijpelijk is dat deze ervaren detective dit nooit heeft opgemerkt. Maar niet voor deze briljante journaliste. Eén blik op de bewuste foto en ze wist al wat de anderen over het hoofd hadden gezien.

Ook al is Al Pacino nog niet afgeschreven als acteur en kan hij mijn inziens nog steeds de kwaliteit van een feature film naar een hoger niveau brengen, dankzij zijn briljant acteerwerk, valt zijn bijdrage hier toch enigszins tegen. ”Manglehorn” is een perfect voorbeeld waarin Pacino zijn klasse en professionalisme als acteur demonstreert. Ook al is deze film inhoudelijk gezien niet om over naar huis te schrijven, toch zorgt deze klasse acteur ervoor dat het toch nog een boeiend schouwspel werd. Toen concludeerde ik ook al dat de bewuste film niet noodzakelijk was om aan te tonen dat hij een exquise acteur is. Deze stelling geldt ook voor “Hangman”. Het rekruteren van klinkende namen garandeert de vereiste media-aandacht die het eigenlijk niet echt verdient.

Zonder Al Pacino, Karl Urban en Brittany Snow zou deze film niet meer zijn dan een doorsnee zaterdagavondfilm over een seriemoordenaar die verzot is op woordspelletjes. De film zal waarschijnlijk zonder problemen de overige weekendfilm-pulp overklassen en is zeker een garantie voor een aangenaam avondje voor de buis. Enerzijds is het een aanrader voor liefhebbers van het seriemoordenaar-genre. Anderzijds is het resultaat nogal flets en inspiratieloos. Zeker niet iets om opgewonden over te raken. En daar kan Al Pacino zelfs niet aan verhelpen.