Broken (2012)

Korte Inhoud
Skunk heeft diabetes en is een vrij coole tiener. De zomervakantie is pas begonnen en haar dagen zijn gevuld met hoop. Haar leven verandert wel drastisch nadat ze getuige is van een gewelddadige aanval op de lieve buurjongen Rick die onrechtmatig beschuldigd wordt van verkrachting.

Genre : Drama
Land : UK

Cast :
Eloise Laurence : Skunk
Tim Roth: Archie
Robert Emms : Rick Buckley

Regisseur :
Rufus Norris

Mijn mening

"Don't be scared. I just want your goodness."

“Broken”. Ik ben er nog niet uit waar deze titel nu betrekking op heeft. Zijn het de gebroken relaties en wederzijdse verhoudingen tussen de families die in de doodlopende straat wonen. Gaat het over de breekbare gezondheidstoestand van Skunk of de breekbare geestestoestand van Rick. Of gaat het over de resem gebroken neuzen die de heethoofdige buurman Bob uitdeelt. Van de eerste minuut werd ik in dit triest verhaal meegenomen op een armtierige trip langs verschillende depressieve toestanden. Ja, “happy” word je in ieder geval niet van deze film. Het einde is echter een godsgeschenk en een schitterende vertoning vol hoop.

Elk huisje heeft zijn kruisje klinkt het welbekende gezegde. In deze doodlopende straat hebben ze wel een uitverkoop gehouden in loodzware kruisen. Laat ons hopen dat dit niet een vanzelfsprekendheid is in de meeste wijken. Vooreerst is er Skunk (Eloise Laurence), wiens moeder er vandoor is met een of andere accountant, en haar familie. Ze woont samen met haar vader Archie (Schitterende vertolking door Tim Roth), haar broer en hun huishoudster onder één dak. De huishoudster heeft dan weer een knipperlicht relatie met een leraar die vol met twijfels zit over de toekomst van hun relatie. Skunk heeft ook nog diabetes wat ze minutieus opvolgt. Tegenover woont de familie Buckley. Een ouder koppel met de mentaal gehandicapte zoon Rick. Een vriendelijke jongen die, wat later blijkt, ook een duistere onberekenbare kant heeft. En daarlangs woont de agressieve en gewelddadige Mr. Oswald samen met zijn drie puberende dochters. Bob Oswald zijn vrouw is overleden en de opvoeding van zijn drie dochters is zijn grootste zorg. Echter zijn ziekelijke ongerustheid over het welzijn van zijn dochters is de oorzaak van het ongepast gedrag van de irritante ettertjes.

In wezen hebben deze 3 families niks gemeen en tonen ze ook geen affiniteit voor elkaar (behalve Skunk t.o.v. Rick), en toch worden hun levenswegen op een drastische manier met elkaar verweven met de nodige conflicten tot gevolg. De hele situatie escaleert door één simpele leugen. Een leugen om de waarheid te bedekken en niet geconfronteerd te worden met eventuele maatregelen. Een leugen die desastreuze gevolgen heeft en de onderlinge verhoudingen nog meer tot wankelen brengt. Skunk haar vrolijk en zorgeloos leven stort in elkaar na getuige te zijn van een agressieve geweldpleging op de in zichzelf gekeerde en wereldvreemde Rick. Het is de aanloop naar een als een spiraal voortzettende opeenvolging van verontrustende gebeurtenissen.

“Broken” is een aangrijpend sociaal drama en een depressieve situatieschets. Nogmaals toont dit maar weer eens dat Britse drama’s van hoogstaand niveau kunnen zijn. Het debuut van Eloise Laurence als de kwetsbare Skunk gaat niet onopgemerkt voorbij. Een schitterende vertolking die getuigt van jeugdige spontaniteit en inlevingsvermogen. Het scala aan emoties die ze moet tonen is niet evident en toch weet ze dit op een schitterende manier te vertolken. Ik ben niet snel onder de indruk van bepaald acteurs, maar dit was een glansprestatie.
Tim Roth is een gerespecteerd acteur en gekend uit de TV-serie “Lie to Me”. Ik ben echter niet zo’n fervent fan van TV-series. Zijn verschijning in “Pulp Fiction” en “Reservoir Dogs” zijn dan wel weer bekend voor mij. Roth heeft een soort rustgevende, kalme uitstraling. Soms doet hij me denken aan een light-versie van James Bond met identieke gelaatsuitdrukkingen als Steve Carell. Die zelfverzekerde blik en koele peilende observatie. Een ijskoude emotieloze houding tot op het moment dat hij aan het ziekenhuisbed zit, en geëmotioneerd weeral zijn droom verteld aan Skunk. Meesterlijk in beeld gebracht.

Bij de rest van de cast kan ik echt geen gebreken vinden. Schitterende vertolkingen stuk voor stuk. De 3 puberende tienermeisjes speelden het zelfs zo overtuigend dat je bij momenten met plezier eens naar daar zou willen stappen om die drie brutale opdondertjes eens duchtig op hun plaatst te zetten. Robert Emms mag dan ook wel vermeld worden voor zijn onweerstaanbare en niet vanzelfsprekende vertolking van Rick, de mentaal gehandicapte buurjongen. Het indrukwekkende medelijden opwekkend begin, de getormenteerde en hulpeloze houding tijdens zijn opname en de vernietigende razernij op het einde. Al deze facetten worden schitterend afgehandeld door hem.

Cinematografisch ziet het er ook afgewerkt uit onder leiding van Rufus Norris. De soms rechtdoorzee beelden met die typische Britse toon en stijl die je ook terug kan vinden in befaamde Britse series zoals “Eastenders”. De terugkerende flashbacks en dromerige toekomstbeelden worden gemixt met de dagelijkse harde realiteit. Uiteindelijk is de kern van de film angstaanjagender dan om het even welke slasher of horror film. Een indrukwekkend sociaal relaas met een theatraal en godzijdank wel positief einde.