Korte Inhoud Nadat buitenaardse wezens op de aarde landen, wordt een taalkundige gerekruteerd door de Amerikaanse overheid om de bedoelingen van de wezens te ontcijferen. Terwijl ze de taal van de wezens begint te begrijpen, komen er bij haar telkens beelden naar boven uit haar eigen leven. Deze blijken de sleutel tot het ontraadselen van een groter mysterie rondom het buitenaards bezoek.
Genre : SF
Land : VS
Cast :
Amy Adams : Louise Banks
Jeremy Renner : Ian Donnelly
Forest Whitaker : Colonel Weber
Regisseur : Denis Villeneuve
Forest Whitaker : Colonel Weber
Regisseur : Denis Villeneuve
Mijn mening“Remember what happened to the aborigines. A more advanced race nearly wiped them out.”
fantasieverhaal als het
ware. Bij “Arrival” is dit eerder van toepassing op menselijk
vlak. In dit geval de poging van de mensheid om te communiceren met een
buitenaardse beschaving. Dat was in mijn ogen al fictie genoeg. We zijn
niet eens in staat als mensheid onderling op een fatsoenlijke manier te
communiceren. Laat staan met een buitenaards ras dat zich verstaanbaar
wil maken door gebruik te maken van oerklanken. Het is alsof je een
conversatie voert met een surrealistisch ingesteld muzikant die via zijn
polyfonische synthesizer vernuftige geluidseffecten voortbrengt. “Arrival”
heeft ook niet het grafische uitzicht van wat een doorsnee mens
verwacht te zien in een SF. Geen door sterrenstelsels voortstuwende
reusachtige ruimteschepen. Geen ruimteveldslagen waar zich massale
lasergevechten afspelen. Nee, hier zijn het gewoon 12 reusachtige zwarte
ruimtetuigen, die op enorme zwarte cashewnoten lijken, die schijnbaar
roerloos een paar meter boven het aardoppervlakte zweven, verspreid over
onze aardbol.
Het centrale thema is dan ook de schier onmogelijke opgave om een communicatie tussen mens en buitenaardsen tot stand te brengen. Een opdracht onder leiding van de taalkundige Louise Banks (Amy Adams). Het is een hele uitdaging voor deze linguïste om samen met de wiskundige Ian Donnelly (Jeremy Renner) de semantiek gebruikt door de buitenaardsen te doorgronden en de met buitenaards inkt gespoten cirkels die geproduceerd worden door de octopus-achtige aliens juist te interpreteren. Haar werk wordt dan ook nog eens bemoeilijkt door weerkerende herinneringen over haar overleden dochter.
Je zou al snel kunnen concluderen dat dit een trage en oersaaie, ernstige sciencefiction oplevert. Een film waar letterkundigen enthousiast op reageren. Maar geloof me vrij, “Arrival” is zo ingenieus opgebouwd en meeslepend dat je aandacht geen moment verslapt, zelfs als er een Masai krijger naast je divan een spring-ritueel zou opvoeren. Het melodramatische begin met een kort, ingetogen overzicht van Louise’s leven waarin het noodlot verschroeiend hard toeslaat, gaat moeiteloos over in het gedeelte waar de bezoekers geïntroduceerd worden en Louise’s hulp wordt ingeroepen om deze als immigrant beschouwde nieuwelingen een inburgeringscursus te geven. Dat alleen de VS blijkbaar openstond voor een open dialoog terwijl anderen zoals China en Rusland maar al te graag die koffiebonen uit hun luchtruim wilden knallen, vond ik dan wel weer een romantisering van de huidige situatie op mondiaal vlak.
De nadruk ligt dus wel op het didactische aspect waar Louise in samenwerking met Donnelly tegen de klok tracht een dialoog op te starten. Onderwijl krijgen we flashbacks te zien over Louise’s dochter. Een ingrijpende gebeurtenis die als een rode draad doorheen de film loopt. Maar als de onthulling duidelijk wordt, blijkt de boodschap achter het geheel veel groter te zijn dan de schijnbaar simplistische verhaallijn. Als de ware reden van het buitenaards bezoek onthult wordt en de implicaties duidelijker, krijgt de film een heel andere betekenis. “Arrival” is dus een SF met een filosofische inslag die stof biedt tot nadenken. Uiteindelijk is het communiceren an sich de centrale boodschap. En dit op alle vlakken. Petje af voor de met tentakels voorziene buitenaardsen. Zo een ellendig lange trip maken om de mensheid daar op te wijzen. Je moet er maar zin voor hebben.
“Arrival” is geen actierijke Sciencefiction afgeladen vol indrukwekkende CGI. Maar de getoonde beelden zijn onwaarschijnlijk mooi. De summiere fictie-elementen zien er minimalistisch en tegelijkertijd verbazingwekkend. Zoals onder andere het betreden van het ruimteschip met zijn kantelende zwaartekracht. Het sfeergehalte van de film is meeslepend dankzij de ondersteunende soundtrack. Voeg daar de toch wel superbe vertolkingen aan toe en een doordacht script, en je krijgt dan ook een schitterende film. “Arrival” is niet een exceptionele SF, maar weet toch indruk te maken dankzij een magistraal concept. Villeneuve-waardig met andere woorden.
0 reacties :
Een reactie plaatsen