The Cloverfield Paradox (2018)

Korte Inhoud
Een groep astronauten, werkzaam in een ruimtestation, doet een schokkende ontdekking die alles wat ze denken te weten op zijn kop zet. Na een uitvoering van een wetenschappelijk experiment verdwijnt de Aarde. Wanneer er bovendien een ruimteveer verschijnt, moeten de astronauten vechten om te overleven.

Genre : SF
Land : VS

Cast :
Gugu Mbatha-Raw : Hamilton
David Oyelowo : Kiel
Daniel Brühl : Schmidt

Regisseur :
Julius Onah

Mijn mening

“If you go... you and I will survive.
I'm afraid if you don't ...
No one will.”

“Cloverfield” was een unieke film. Een film met veel aanhangers die uitkeken naar een vervolg op deze amusante found footage monsterfilm. Dat vervolg kwam er 8 jaren later met “10 Cloverfield lane”. Uiteindelijk heb je niet het gevoel dat deze film iets te maken heeft met de initiële film. Tot op het einde. Overduidelijk dat deze film zich na de gebeurtenissen uit “Cloverfield” situeert. En dan duikt er ineens vanuit het niets deze Netflix release op. “The Cloverfield Paradox” tracht een verklaring te geven voor alle ellende die zich afspeelt in Manhattan. En dan zitten we weer met het hele prequel en sequel gedoe, waar ik eigenlijk zo’n bloedhekel aan heb. Want dat het een connectie heeft met de originele “Cloverfield” films is overduidelijk te zien aan de filmposter.

Deze film past echter perfect in mijn straatje. Een SciFi horror dat zich afspeelt op een gesofisticeerd ruimtestation en waar de bemanningsleden hun beste beentje moeten voorzetten om hun hachje te redden. Daar heb ik nu eens een zwak voor. Het enigste probleem is dat ze zich niet moeten verdedigen tegen hatelijke en bloeddorstige ruimtewezentjes. Maar wel tegen een paradox die voor eigenaardigheden zorgt en die ze zelf veroorzaakt hebben. Zo zitten ze allemaal bovenop een gigantische deeltjesversneller die, mits het fatsoenlijk zou werken, de aarde moet voorzien van ongelimiteerde hoeveelheden energie. Hoe dat in zijn werk gaat snapte ik totaal niet. En ik twijfel eraan of de makers van de film het zelf ook snapte. De ontwikkelingen naderhand zijn enerzijds hilarisch, anderzijds eng. Maar hoofdzakelijk liggen ze in het verlengde van wat ik juist beweerde. Dit was ook niet bepaald eenvoudig om te volgen.

Het falen van de deeltjesversnelling heeft er voor gezorgd dat ze in een andere dimensie terecht komen, de aarde kwijt zijn en dat zich de meest absurde taferelen afspelen aan boord van het ruimteschip Cloverfield. Voordat ze het beseffen vinden ze een geteleporteerd persoon achter een paneel. Kruipt er een arm rond. Verdwijnen wormen uit hun verblijfplaatsen. Worden deze wormen teruggevonden op een niet zo evidente plaats. Blijkt de gyro (een soortement kompas) verdwenen te zijn. En wordt deze laatst ook weeral teruggevonden op een niet zo evidente locatie. En deze vinden ze terug met de hulp van de schrijvende op zichzelf bestaande arm (deed me meteen terugdenken aan Thing uit “The Adams Family” en de afgehakte hand uit “Evil Dead II”). Klinkt nogal bizar allemaal, niet ?

Uiteindelijk had ik net hetzelfde gevoel bij deze film als bij “10 Cloverfield Lane”. Het lijken beide totaal op zichzelf staande films die op het allerlaatste moment een kleine aanpassing meekregen om op die manier met het fenomeen “Cloverfield” gelinkt te zijn. Zowel de film uit 2016 als deze hadden initieel een andere filmtitel en kregen dan een variant opgespeld met de term Cloverfield in. Was het een paniekerige beslissing? Vreesde men in beide gevallen dat het misschien voor een financiële kater zou zorgen? En was dan de link met de film, met de meest originele marketing ooit gebruikt, een manier om voor een gelijkaardige nieuwsgierigheid te zorgen?

Bij “10 Cloverfield lane” was ik niet echt van mijn sokken geblazen. Ik ben van mening dat ze deze laatste film ook hadden moeten uitbrengen onder de titel “The God Particle” en elke verwijzing naar het Cloverfield universum beter hadden weggelaten. Als een op zichzelf staande film had men kritiek kunnen geven over wat de film is, in plaats van wat de film wou zijn. Heel bizar, maar de film heeft zelf voor een paradox gezorgd. Ondanks alles heb ik me toch kostelijk geamuseerd hiermee.